به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، ایده اجاره کریدور زنگه زور از سوی آمریکا توسط تام باراک سفیر آمریکا در ترکیه مطرح شد که بر اساس آن، این کریدور به مدت 100 سال در اختیار آمریکا قرار می گرفت. این ایده بازتاب زیادی در منطقه داشت و نگرانی هایی رو در روسیه و ایران به وجود آورد.
عدم اظهار نظر روشن و قاطع ایروان از جمله نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان هم بر ابهامات افزود. پاشینیان در پاسخ به این موضوع گفت: ارمنستان در گذشته پروژه های برون سپاری رو داشته که گاهی موفق بودن و گاهی ناموفق.
.
همچنین برخی افراد از جمله یکی از نمایندگان حزب مخالف دولت حاکم در پارلمان گفت که این ایده بدلیل اینکه حاکمیت ملی ارمنستان را تحت الشعاع قرار می داد، مورد مخالفت قرار گرفت.
درباره کریدور زنگه زور بین کشورهای منطقه تفاوت دیدگاه وجود دارد. ترکیه و آذربایجان به دنبال ایجاد آن هستند؛ روسیه به دلیل تداوم نفوذ و حضورش در منطقه به واسطه توافق 2020 سه جانبه مسکو از راه اندازی این کریدور ناراضی نیست زیرا در آن توافقنامه، مسئولیت نظارت به مسکو داده شده است. ارمنستان با شکل مورد نظر ترکیه و آذربایجان مخالف است و به دنبال راه اندازی این مسیر به شکل حفظ حاکمیت ملی خود و گرفتن عوارض گمرکی است. ایران نیز با حساسیت نسبت به مرزهای شمالی خود و اعلام خط قرمزش مبنی بر تغییر ناپذیر بودن مرزها و تغییرات ژئوپلتیک، از ایده ارمنستان حمایت می کند.
به نظر می رسد یکی از راههای رسیدن به تفاهم در این خصوص مدل کالینینگراد باشد.
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، لیتوانی، مانند سایر جمهوریها، استقلال یافت و ارتباط کالینینگراد یکی از بخشهای روسیه با بخش اصلی کشور قطع شد. اگرچه قرارداد مرزی بین لیتوانی و روسیه در سال 1997 امضا شد، اما دوما این قرارداد را تصویب نکرد. روسیه تنها پس از توافق بر سر محمولههای ترانزیتی به منطقه کالینینگراد، این توافق را تصویب کرد.
انتهای پیام/