گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- دهلی نو در طول سالهای اخیر به یکی از شرکای راهبردی واشنگتن در نظام بین الملل تبدیل شده است. شکلگیری زوج "مودی-ترامپ" هم در دور نخست و هم در دور دوم ریاست جمهوری وی این پیوند راهبردی را تشدید کرده و حتی انتقاداتی را علیه دولت هند درخصوص بهکارگیری روشهای سلبی (بر اساس الگوی ملیگرایانه افراطی پیشنهادی ترامپ به این کشور) برانگیخته است.
متاسفانه در جریان وقوع نسلکشی اخیر غزه نیز دولت هند ابایی از اعلام حمایت از جنایات رژیم صهیونیستی نداشت و رسانههای دولتی این کشور پهناور آسیایی نیز "حمایت از صهیونیسم" را بهمثابه یک خط قرمز اجتماعی و استراتژیک در کشورشان ترسیم کردند! خط قرمزی که شهروندان هندی از جمله مسلمانان نمیبایست آن را زیرپا بگذارند.
پس از حضور مجدد ترامپ در رأس هرم قدرت در کاخ سفید، دولت هند سر از پا نمیشناخت! حتی زمانی که جنگ تعرفهها در همان نخستین روز بازگشت رئیس جمهور جنجالی آمریکا به اتاق بیضی کلید خورد هندیها نسبت به دیگر کشورها نگرانی کمتری داشتند. مودی معتقد بود که این حملات تعرفهای و تجاری دهلی نو را تهدید نمیکند زیرا هندیها قصد دارند از اشتراکات راهبردی و دوجانبه خود با واشنگتن بیشترین استفاده ممکن را درخصوص کاهش تعرفههای تجاری صورت دهند.
این تصور تا مدتها بر بازار سرمایه و معادلات تجارت داخلی و خارجی هندی ها حکمفرما بود تا جایی که بازار بورس دهلی نو در شرایط بحرانی بازارهای بین المللی (که ناشی از آغاز جنگ تعرفهای آمریکا بود) تبدیل به یکی از بازارهای با ثبات در جهان شد. اما اکنون ترامپ شوک بسیار غیرقابل پیشبینی و سختی به هندیها وارد ساخته است!
رئیس جمهور آمریکا بهصورت ناگهانی از هندیها خواسته تا خرید نفت خود را از روسیه متوقف سازند یا با تعرفههای 35 درصدی و 50 درصدی آمریکا بر کالاهای صادراتی خود به ایالات متحده مواجه شوند! این بالاترین میزان تعرفههایی است که ترامپ علیه یک کشور اعمال میکند. در مقابل مقامات هندی که 35 درصد نفت وارداتی خود را از روسیه (آن هم با قیمتی مناسب) تامین میکنند با این درخواست دولت آمریکا مخالفت کرده و آن را غیرمنطقی ارزیابی کردهاند.
آنچه مسلم است اینکه جدال اقتصادی واشنگتن -دهلی طی هفتههای آتی وارد فاز تازهای خواهد شد. "تسلیم در برابر خواسته نفتی آمریکا " یا "استمرار وضعیت کنونی" هر دو به ضرر دهلی نو بوده اما تبعات و هزینههای گزینه دوم به مراتب نسبت به گزینه اول بیشتر است.
ماجرای منازعه اقتصادی و نفتی اخیر آمریکا با هند مصداق و نماد دیگری دال بر نگاه ابزارگرایانه واشنگتن نسبت به دیگر بازیگران در حوزه روابط بین الملل است. بر این مبنا هر لحظه اقتضا کند، ولو بر سر منافع تاکتیکی، کاخ سفید حتی متحدان خود را نیز به سادگی قربانی میکند. این مجادله ناگهانی تلنگری برای افرادیست که معتقدند دوستی با آمریکا در نظام بین الملل دارای اصالت و پشتوانه است!
انتهای پیام/