به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه دی ولت در مطلبی از تلاش انگلیس برای پیوستن مجدد به اتحادیه اروپا به دلیل تهدیدات روزافزون روسیه و مواضع سختگیرانه و جنجالی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا خبر داده و نوشت: بریتانیا تحت فشار تهدید روسیه و موضع سختگیرانه ایالات متحده، به دنبال پیوستن مجدد به اتحادیه اروپا است. با این حال، کی یر استارمر، نخست وزیر انگلیس نمیخواهد دوباره اختلافات قدیمی برگزیت را شعلهور کند. اما سوال این است که آیا او میتواند در این مسیر موفق شود؟
دولت بریتانیا سال 2026 را به عنوان زمان آشتی بین این دو طرف مغرور و حساس یعنی انگلیس و اتحادیه اروپا که سالهاست درگیر اختلاف هستند، برنامهریزی کرده است. تاریخ مورد نظر اواسط سال است. این امر به کییر استارمر کمک میکند تا به ائتلاف مخالفان سابق و جدید برگزیت و همچنین گروهی از رأیدهندگان مترقی نشان دهد که پس از تلاشهای دیپلماتیک فشرده در پاریس، بروکسل و برلین، در بهبود آسیبهای پس از برگزیت پیشرفت داشته است.
این مسئله برای هر دو طرف یعنی هم انگلیس و هم اتحادیه اروپا مهم است، زیرا تهدید علیه اروپا از سوی روسیه در حال افزایش است. علاوه بر این، روابط پرتنش بین ایالات متحده و اروپا، که اخیراً با ممنوعیت سفر فعالان اروپایی از طرف واشنگتن به پایینترین سطح خود رسیده است، امید بیشتری را ایجاد میکند که بریتانیا بتواند بار دیگر در یک بلوک با منافع مشترک به اتحادیه اروپا بپیوندد.
برای بسیاری از طرفداران ماندن بریتانیا که میخواهند کشورشان بدون نیاز به همهپرسی در اتحادیه اروپا باقی بماند، این لحظهای از یک پیشرفت بالقوه به نظر میرسد.
اما این یک تغییر کامل پیچیده خواهد بود، زیرا بخشهای بزرگی از مردم بریتانیا هنوز نسبت به پیامدهای منفی برگزیت بیتفاوت هستند.
بنابراین، استارمر به جای بازگشایی کامل اختلافات قدیمی، مسیر آشتی کمسروصداتری را انتخاب کرده است.
در این شرایط ترسیم چشمانداز سیاسی برای نخستوزیری که تحت فشار یک حزب قدرتمند و اساساً ضدمهاجر - حزب اصلاحات بریتانیا به رهبری نایجل فاراژ - است، به هیچ وجه شفاف و آسان نیست.
در همین راستا استارمر یک دوستی واقعی و محکم با فردریش مرتس، صدر اعظم آلمان به عنوان بخشی از مثلث E3 - انگلیس، آلمان و فرانسه - ایجاد کرده است. این تشکل در کنار هم از اوکراین حمایت میکنند و موقعیت زلنسکی را تقویت میکنند، در حالی که آمریکا با سرعت سرسامآوری مذاکرات صلح را پیش میبرد.
با این وجود، منافع ملی، سیاسی و صنعتی انگلیس و اتحادیه اروپا همچنان متنوع هستند و میتوانند به سرعت دوباره از هم جدا شوند. شکست مذاکرات در مورد برنامه دفاعی SAFE نشان میدهد که ادغام مجدد بریتانیا در اتحادیه اروپا چقدر دشوار است. این امر شامل دسترسی شرکتهای دفاعی بریتانیا به وامهای 150 میلیارد یورویی از بروکسل تحت برنامه دفاعی اروپا بود که شکست خورد.
مشکل دیگر ایده نزدیکی، مبهم بودن معیارهای موفقیت است.
این امر احتمالاً به جای یک هدف قطعی، در حد یک آرزو باقی خواهد ماند. اتحادیه اروپایی که در زمان تهدیدات گسترده، دسترسی بریتانیا به توافقنامه SAFE برای وام جهت ترویج تولید اسلحه را رد میکند و هزینههای بالایی برای ورود مجدد بریتانیا به برنامه اراسموس دریافت میکند، به سختی پذیرای بازگشت بریتانیا به منطقه عاری از تعرفه خواهد بود.
علاوه بر این، هنوز جای سوال است که آیا بریتانیا حاضر است برای نزدیکتر شدن به اروپا، از توافقنامههای جدید تجارت آزاد با کشورهایی مانند ایالات متحده و هند صرف نظر کند یا خیر.
انتهای پیام/