به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ماه رجب، دروازهای معنوی است که ما را به ضیافت بزرگ خداوند صدا میزند. این ماه، فرصتی است تا عمق بیپایان کرامت و بخشندگی پروردگار را درک کنیم. کرامت خداوند به معنای بزرگواری ذاتی اوست؛ او نه تنها بر اساس شایستگیهای بندگانش پاداش میدهد، بلکه عطایش فراتر از لیاقتهای ظاهری ماست. این اصل بنیادین رحمت الهی است که در قالبهای مختلفی در آیات و ادعیه انعکاس پیدا کرده و به ما میآموزد که نباید از رحمت او ناامید شویم، حتی اگر خود را لایق ندانیم.
در دل این ماه پربرکت، «دعای هر روز ماه رجب» فرازی کلیدی دارد که مسیر درک این کرامت را روشن میکند: «یا مَن یُعطِی الکَثیرَ بِالقَلیل» (ای آنکه در برابر عمل اندک، بسیار میبخشد). این عبارت چکیده نظام پاداشدهی الهی است و به ما میآموزد که ارزشگذاری خداوند بر اعمال ما، با ارزشگذاری دنیوی ما تفاوت اساسی دارد. او به کیفیت نیت ما و آمادگی قلبمان نظر دارد، نه کمیت کار انجام شده.
عمل قلیل که در این جمله به آن اشاره شده، همان کارهای کوچک و ظاهراً ناچیز ماست. این عمل میتواند یک تسبیح کوتاه، یک لحظه تفکر در عظمت خدا، یک قطره اشک برای گناهانمان، یا حتی همان نیت صادقانه برای انجام کار نیکی باشد که به دلیل ضعف یا فرصت، به طور کامل محقق نشده است. در نگاه ما اینها کارهای کوچک و فانی هستند، اما در میزان الهی، این اعمال ظرفی برای دریافت رحمت عظیم هستند.
در مقابل، عطای کثیر که خداوند در برابر آن اعمال قلیل میدهد، بسیار فراتر از پاداشهای مادی یا دنیوی است. عطای کثیر شامل بخشش تمامی گناهان، آمرزش کبیرهای که شاید امید آن را نداشتیم، آرامش ابدی قلب، و مهمتر از همه، رضایت و قرب الهی است. این عطای فراوان، مصداق آیات متعددی از قرآن است، از جمله آنکه میفرماید «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ» (هر کس کار نیکی انجام دهد، 10 برابر آن پاداش دارد؛ و هر کس کار بدی انجام دهد، جز به مانند آن کیفر نخواهد دید؛ و بر آنها ستمی نخواهد شد.) (انعام 160)
این سنت الهی، که خداوند عطای کثیر را در برابر عمل قلیل قرار داده، دو پیامد مهم برای ما دارد:
پیام اول، تشویق به عمل صالح و مبارزه با تنبلی و یأس است؛ وقتی میدانیم حتی یک کار کوچک با نیت پاک، چنین بازدهی عظیمی دارد، دیگر انگیزهای برای ترک نیکیها نخواهیم داشت.
پیام دوم، این است که ضعف ما در انجام کامل عبادات نباید ما را ناامید کند، زیرا خداوند در جبران کوتاهیهای ما، بسیار سخیتر از آن است که تصور میکنیم.
بنابراین ماه رجب و این فراز دعایی، تلنگری است تا با دلی امیدوار و عملی اندک، به استقبال رحمت بیکران برویم. رحمت الهی بر اساس کمیت کار ما تنظیم نشده، بلکه بر اساس عظمت و بینهایتی خود او جاری میشود. با درک این اصل، میفهمیم که امید ما در سخاوت کسی است که وعده داده است در برابر یک لبیک کوچک، دروازههای بهشت را بر روی ما بگشاید.
انتهایپیام/