اسماعیل بایگی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: هر نویسندهای باید با توجه به رسالتی که برای خود در نظر گرفته است در پی موضوعاتی باشد که برای نوشتن انتخاب میکند و رسالت نویسندگی متأثر از دغدغههایی است که یک نویسنده با انها مواجه است.
بایگی بیان کرد: با آن دسته از کسانی که معتقد هستند بومی نویسی ما را از به روز نویسی دور میکند هم موافق و هم مخالفم و معتقدم که اگر طوری بومی نویسی کنیم تا از به روز نویسی فرار کنیم دچار یک اشتباه شدهایم اما در این باره که اقلیم و آئین را هم صد درصد امروزی ببینیم مخالفم.
وی با تأکید بر این که اگر به آئین با نگاهی تماماً امروزی نگاه شود دیگر آئینی در کار نیست گفت: آئین را در هر جغرافیایی باید با نگاه بومی مخصوص به خود آن منطقه به تصویر کشید و نمیتوان انتظار داشت که با قالبها و فرمهای کاملاً امروزی بتوانیم به مفهوم یا ایدهای در آئین گذشتگانمان بپردازیم.
بایگی خاطرنشان کرد: در حال حاضر امیدواریم بسیار جوان است و از عمر آن بیشتر از 5 سال نمیگذرد، خیلی به فردا امیدوارم و دغدغهام از قدیم تا امروز همواره نوشتن است.
وی عنوان کرد: وقتی به گذشته برمیگردم احساس میکنم تازه باید شروع کرد و در این باره یاد جملهای از اوژن یونسکو میافتم که میگوید بعد از چهل سال نوشتن تازه به نطق رسیده است.
این نویسنده مشهدی افزود: برای حرکتی که باید انجام دهد بادهای شدید فراوانی در پیش روست و اگر بخواهم در هجوم این بادها در امان باشم و به حرکت خود ادامه دهم نیازمند اینم که بارم سنگین باشد، تا امروز تلاشم این بوده است که بار خود را سنگین سازم و احساس میمنم در آستانه حرکت قرار گرفتهام.
بایگی عنوان کرد: نمایشنامهای با عنوان بیژن و منیژه از داستانهای فردوسی توسی را در دست کار دارم که به زودی در شنبههای خوانش در مجموعه امام رضا (ع) پارک ملت خوانده میشود.
انتهای پیام/